Teksten en foto's © Maus Sturmer

Nu mijn reis naar Santiago de Compostella alweer voorbij is, begint het opnieuw te kriebelen om meer te gaan reizen, kleine vakanties te houden en dagtrips te maken. Natuurlijk zoveel mogelijk op de elektrische fiets. Elke reis, kort of lang levert ontmoetingen, avontuur en verhalen op. Kijk ook eens op mijn andere blogs en websites en onder mijn levensbeschrijving. Ik wens u veel leesplezier. Wilt u op een artikeltje reageren, wordt dan volger van deze rubriek of schrijf naar contact@maussturmer.nl. Je kunt je ook aanmelden bij Twitter: @maussturmer. Teksten, verhalen, gedichten, foto’s en andere zaken op dit Blog zijn en hebben allemaal het copyright en eigendomsrecht van Maus Sturmer. Niets hiervan mag gekopieerd en/of gebruikt worden zonder schriftelijke toestemming van haarzelf. Komen er plaatjes en/of artikeltjes van derden in voor, wordt altijd het copyright erbij vermeld. In verband met privacy zijn sommige namen onder pseudoniemen vermeld

maandag 18 april 2016

Het Wormdal 2016-04-18

Vandaag na vele jaren, met de fiets het spoortje naar het Wormdal overgestoken. Ik was er zeker 5 jaar niet meer geweest. Voorheen was het een god begaanbaar pad om te fietsen. Nu was het op vele plaatsen een modderpoel, waar ik toch met plezier wandelend met de fiets aan de hand doorheen baggerde. De rust en stilte waren intens. Halverwege ontmoette ik Carla. Zij liet twee honden uit van iemand anders. We raakten in gesprek en zij vertelde dat het gebied sinds een paar jaar was afgesloten door de eigenaar. Ineens realiseerde ik mij dat ik ooit een stukje op Facebook had gelezen van Gert, die vertelde dat het verkocht was. De nieuwe eigenaar het had afgesloten en ik hier eigenlijk niet mocht wandelen of fietsen. Ik begreep tijdens het lezen destijds niet dat het om dit gebied ging. Namen zeggen mij weinig en ik onthoud ze gewoon niet. Inmiddels waren Carla en ik aan het andere eind gekomen, de uitgang richting Rimburg. Wat een probleem. Persoonlijk kon ik nog net door het hek echter de fiets met geen mogelijkheid. Grote stenen sloten alles af. Carla stelde voor de fiets er samen overheen te tillen. Met een gewone fiets misschien mogelijk maar beslist niet met een elektrische fiets. Er zat niets anders op dan terug te rijden. Inmiddels liep Carla de tweede hond te roepen, die ineens spoorloos was. We wisselden telefoonnummers uit in de hoop dat ik de hond tegen zou komen en zij zou mij weer waarschuwen wanneer hij was gevonden.  

Op mijn gemak reed ik terug richting het spoortje bij Eygelshoven. Even voor de uitgang ontmoette ik een man met een herder. Ik vroeg hem of hij een hond had gezien. Niets dus. We raakten aan de praat en ik kwam er achter dat hij de nieuwe eigenaar was. Van hem hoorde ik waarom het gedeeltelijk was afgesloten. Problemen met de gemeente etc. Ach ja, elk verhaal heeft twee kanten. De gemeente wil van alles maken op zijn grond, maar nergens in bijdragen of het terugkopen. Hij vertelde over de grond die hier is gestort uit de vroegere mijnen en laat het me zien. Hij vertelt waar ik het ijsvogeltje en de bever kan vinden. Tijdens ons gesprek ontmoeten we Carla, die nog steeds de hond aan het zoeken was. Terwijl we met z’n drietjes praten gaat haar telefoon dat de hond gezien is. Zij loopt terug en ik rij naar het tweede poortje. Het hoofdpoortje had de eigenaar inmiddels al afgesloten. Helaas ook hier liggen grote stenen in de weg, ik kom er niet meer uit. De eigenaar had me verteld waar hij zijn auto had geparkeerd. Dus snel de fiets gedraaid in de hoop dat ik nog op tijd zou zijn om hier uit te geraken. Op twee meter afstand van zijn auto ontmoeten we elkaar opnieuw. Hij rijdt voor me uit, het fabrieksterrein van zijn zoon op, dat vroeger van hem is geweest en brengt me zo netjes tot de straat. Met een zwaai nemen we afscheid. En avontuurlijke middag met weer flink wat engeltjes op mijn schouder. Wanneer ik hem niet had ontmoet had ik nergens uit gekund. Mijn fiets over de poortjes tillen was voor mij een onmogelijkheid. Ik mag hier rustig met zijn toestemming wandelen, langs de kant zitten en genieten van alles om me heen. Alleen lijkt het mij verstandiger de volgende keer zonder fiets.


 









 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten